Iedereen heeft zijn eigen rugzakje – leer het kennen
Frank (54), werkt sinds 26 jaar bij Yokogawa, een organisatie die producten en diensten levert aan de meet-, regel- en informatiesector. Elke paar jaar stapt hij binnen de organisatie over naar een andere functie, hij houdt van nieuwe uitdagingen. En of hij dat nou zelf initieerde of er vanuit de organisatie mogelijkheden bleken, zijn werkgever stond hier altijd voor open. Ook toen zijn lichaam, nu bijna 1,5 jaar geleden, aan de bel trok.
Familiegevoel en slagvaardigheid
“Het Yokogawa waar ik 26 jaar begon, was een kantoor van 80 mensen, puur voor de Nederlandse markt. Ik hield ontzettend van het familiegevoel en van de slagvaardigheid. Alle collega’s kenden elkaar en we konden snel anticiperen op ontwikkelingen in de markt. Na 9/11 zaten we bijvoorbeeld 2 dagen later al met ons MT op de hei om onze strategie te herijken. We zagen in dat de aanslag een ontzettende impact zou hebben op de economie en moesten ons daaraan aanpassen. Vier dagen later lag er al een plan.”
Internationaal
“Na de fusie met het Europese hoofdkantoor en het internationale kantoor, werden we een organisatie van 500 medewerkers en werkten we aan grote internationale projecten. Een hele omschakeling, maar ook daar wist ik mijn draai te vinden. Af en toe schiet het me wel eens door het hoofd hoor, dat ik nooit een ander bedrijf van binnen heb leren kennen. Maar waarom zou je weggaan als het je bevalt en je alle kansen krijgt?”
Stabiliteit
“Wat ook meespeelde is dat ik privé een scheiding meemaakte. Financieel en emotioneel was dat een flinke aanslag en ik kon toen wel wat vastigheid gebruiken. Als het thuis niet stabiel is, is een vaste werkgever die heel coulant met je meedenkt ongelooflijk prettig. Inmiddels ben ik alweer heel veel jaren gelukkig met mijn nieuwe vrouw en is er weer rust in mijn privé leven gekomen. Dat betekende een paar jaar geleden dus ook dat ik weer klaar was voor een nieuwe loopbaanstap en ik maakte dat kenbaar bij mijn management.”
Digitaliseringsproject
“Er kwam een kans voorbij om met digitalisering aan de slag te gaan (IIoT, Industrial Internet of Things). Dat leek me ontzettend mooi om te doen, de toekomst is immers digitaal en ik heb me toen hard gemaakt om die kar te trekken. Dat lukte en met twee collega’s ging ik vol enthousiasme aan de slag. We liepen beurzen af en trainden Europa breed salesmedewerkers in de verkoop van onze nieuwe digitale oplossingen. Een heel enerverende en energieke tijd. En soms ook wel een lastige tijd. Ik was altijd gewend te werken op afdelingen waar alles vastlag; alle producten, specificaties en procedures. Nu ging ik heel nieuwe product/marktcombinaties op de markt brengen, ik had me niet helemaal gerealiseerd hoe anders dat was. Daar bovenop kwam ook nog dat ik met mijn drive en ambitie eigenlijk veel te grote stappen wilde maken.”
Commitment
“En toen kwam in maart 2020 Covid en lag alles stil. Achteraf is dat het moment geweest dat de balans naar de verkeerde kant doorsloeg. Naast dat ik die veel te grote stappen wilde maken, was het bezoeken van mijn klanten niet meer mogelijk. Dit bemoeilijkte het werk enorm. Ik had een totale energy drain door alleen nog maar van achter de laptop te werken. Maar ik had mijn commitment gegeven, mijn ja is altijd een ja, dus alles zou wijken voor het succes van dit project. Ook mijn gezondheid, zou later blijken.”
Uitval
“Het was inmiddels oktober 2020 en op een dag liep ik aan het eind van de middag even de tuin in. Ik had een opkomende hoofdpijn die snel erger werd. Op een gegeven moment werd het zó pijnlijk dat ik dacht: ‘Dit is het dus.’ Ik dacht werkelijk dat mijn laatste uur geslagen had, de pijn was zo hevig. Ik kon nog net wat pijnstillers innemen en ben op bed gaan liggen. Ik heb twee uur geslapen en toen was de pijn weg. Alleen had ik toen een tong die half verlamd was.”
Stress
“De verlamming van mijn tong is redelijk snel weer weggetrokken, maar die hoofdpijn en verlamming waren natuurlijk niet normaal. Ik heb allerlei onderzoeken laten doen, die verder niets uitwezen. De artsen konden niet met zekerheid zeggen wat het geweest was. En toen kwam ik in december bij de bedrijfsarts, een heel ervaren vrouw die me heel vakkundig en verbaal even op mijn plek heeft gezet. Het viel haar op dat ik ontzettend in de ratio zat en helemaal niet bij mijn gevoel kwam. Ze zei ‘Heel goed dat je allerlei lichamelijke onderzoeken laat doen, maar sluit niet uit dat het psychologisch is. Ik heb op gekkere manieren uitingen van stress gezien.’”
Coach
“Dat was best een pittige boodschap. Maar ik was dankbaar voor de waarschuwing die mijn lichaam me had gegeven, dat krijgt helaas niet iedereen. Omdat ik zo was geschrokken en erger wilde voorkomen, ging ik dus ook (naast de lichamelijke onderzoeken) aan de slag met mezelf. In gesprek mijn manager en HR werd besloten dat er externe hulp in de vorm van een coach voor me gezocht zou worden. Super fijn dat ze meedachten en ook dat ze de meerwaarde van een onafhankelijke coach inzagen.”
Lichaam en geest
“Via mijn HR manager Leonie Storm kwam ik in gesprek met Maud Hoefnagels, eigenaar van Fast Forward. Na mijn verhaal gehoord te hebben, bracht Maud me in het voorjaar van 2021 in verbinding met Willemien van den Tol. Een gouden keuze, ik voelde meteen een klik. Ze wist precies te prikken op de plekken waar het zeer deed en ik kwam erachter dat ik mezelf heel gemakkelijk kon opdelen in een lichaam en een geest; Willemien zag echt twee verschillende mannen. En dat klopte ook wel, naar mijn lichaam luisterde ik al een hele tijd niet meer. En dat terwijl ik toch allerlei signalen had gekregen, zoals slechter slapen, vermoeidheid, vaker hoofdpijn. Mijn geest gebruikte ik vooral om alles te rationaliseren.”
Innerlijk kompas
“Ik vond het eerlijk gezegd ook wel confronterend, omdat ik altijd zo’n sterk innerlijk kompas heb gehad. Daar wilde ik naar terug. Bij Willemien leerde ik dat iedereen een rugzak met ervaringen heeft en dat de inhoud je overtuigingen en gedrag bepalen. Ik had me nooit zo gerealiseerd dat mijn rugzak best wel zwaar was, met alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt. En door dat niet te zien, negeerde ik de signalen die ik kreeg. Het fnuikende en verraderlijke was ook dat het heel langzaam wat slechter met me ging en dat ik het door die geleidelijkheid dus ook gemakkelijk over het hoofd kon zien.”
Duidelijk
“Tijdens het coachtraject heb ik duidelijk gekregen wat me energie geeft en wat me energie kost. Het viel allemaal als puzzelstukjes in elkaar, ik was eigenlijk wel een beetje teleurgesteld dat ik dat zelf niet had gezien. Maar daar heb ik blijkbaar de blik van iemand anders voor nodig. Wat ook heel helder werd, is hoe ik vaak op de automatische piloot dingen deed. ‘Op de snelweg rijden’ noemt Willemien dat. Ik miste niet alleen veel afslagen, ik zag ze niet eens meer. Ik raasde maar door.”
Behouden wat goed is
“Ik sta nu veel vaker even stil om te voelen of ik het juiste nog aan het doen ben. Het is een bewustwordingsproces. Waar ik daarnaast alert op wil blijven, is dat ik mijn vurigheid niet kwijt raak. Die heeft me heel ver gebracht en ik wil voorkomen dat ik gelaten en vlak ga worden. Ik wil vooral de balans beter bewaken en mijn talenten zo inzetten dat het ook energie brengt. Een proces dat eigenlijk gewoon nooit klaar is, iets dat altijd aandacht verdient.”
Andere functie
“Toen het me in het najaar van 2021 echt duidelijk was dat mijn functie helemaal niet meer bij me paste, ben ik in gesprek gegaan met HR over ander werk. Ik wil niet meer over mijn gevoelens heen walsen, maar er juist conclusies aan verbinden als iets niet goed gaat en actie ondernemen als iets belangrijk voor me is. En het is super dat ik sinds januari van dit jaar weer op mijn oude nest zit: in de sales op de Nederlandse markt. Werk met duidelijke resultaten en veel face to face contact met klanten. Iets wat heel belangrijk voor me is, heb ik ontdekt. Ik vind het leuk en ben er goed in.”
Advies aan anderen
“Regelmatig hoor ik mensen klagen over hun werk. Ik schrik er een beetje van hoeveel mensen van mijn leeftijd met dezelfde stress en negatieve gevoelens rondlopen. En dan zou ik ze willen zeggen: ‘Kijk niet alleen naar de organisatie, maar kijk ook in de achteruitkijkspiegel. Wat zit er allemaal in jouw rugzak? Wat heb jij zelf te doen?‘ Ik zie veel mensen die – net als ik destijds – te ver verwijderd zijn wat belangrijk voor ze is. Ga jezelf dus afvragen: ‘Wat ben ik aan het negeren? Hoe dicht sta ik nog bij mezelf?’
“Het is goed om af en toe een onderhoudsrondje te houden.”
Nawoord van Maud Hoefnagels, eigenaar van Fast Forward:
“Ik herinner me mijn eerste gesprek met Frank nog heel goed. Ik hoorde een man die niet alleen was vastgelopen in zijn werk, maar ook iemand die van zijn gevoel was afgedreven. Het contact tussen hoofd en lichaam was er niet (meer). Ik gunde hem zo dat hij op een andere manier naar zijn werk en naar zichzelf zou gaan kijken. Hoe mooi is het dan als dat gelukt is. Het gaat heel goed met hem, dat maakt me zo blij!
Het verhaal van Frank is echter niet een op zichzelf staand verhaal. Ik spreek vaker mensen die bij ons komen met een loopbaanvraag en bij wie ik merk dat ze zich heel weinig bewust zijn van hun eigen wensen en behoeftes. Ze gaan maar door, negeren signalen en raken uitgeblust en energieloos. Ik zorg er altijd voor dat ik hen match aan een loopbaancoach die ruim voorbij het werkgedeelte kijkt en die veel aandacht geeft aan de hele mens. We nemen tenslotte al onze overtuigingen en ervaringen mee naar het werk.
Ik heb veel bewondering voor Frank. Onze coach Willemien is een geweldige coach, maar ze kan niets als een coachee niet de moed heeft om bij zichzelf naar binnen te kijken. En dat heeft Frank.“
Ook vastgelopen? Denk eens aan loopbaanbegeleiding.
Neem contact op!
Maak een afspraak via 085-044 4444